හිතලියා
පිච්ච සුවදක දවටලා
සෙනේ බිදුවක් හොයාගන්නට
කොයි තරන් හිටියද බලා
හැමදම මහපාර අද්දර
බලගන්නට පුල පුලා
නො එන බව දැන දැනත් ඇස්
බලන් හිටියා හුගවෙලා
කොයි තරන් නන් බලන් හිටියත්
පලක් නැති බව දන්න්නවා
දගකාර හිත හෑම වෙලාවෙම
නුබෙ පස්සෙම ඇදෙනවා
නෙත් කෙවෙනි අග නෑතිවුණත්
හිත අද්දරට එබිකම් කරන්
ආයෙ එන්නට එපා කිසිදින
කදුලු අරගෙන අතිතරම්
No comments:
Post a Comment